VRIJHEID
Iedere denominatie, ieder op zichzelf staande kerk, iedere sectarische groep, iedere vrije, ongebonden gemeenschap heeft door de loop van de tijd haar eigen subcultuur ontwikkeld.
Deze subcultuur functioneert deels in meer of mindere mate parallel aan de cultuur, de samenleving waarin men leeft.
Al deze hierboven genoemde groepen van mensen ontkomen niet aan het fenomeen van de schulpcultuur, die nauw samenhangt met de religieuze, gelovige subcultuur; ze trekken zich terug in hun schulp op hun spirituele eiland van het geloof als zij geconfronteerd worden met hen niet welgevallige kritiek, of met wetenschappelijk bewijs dat bepaalde zaken wellikcht ook anders zouden kunnen liggen dan wat ze geleerd en aanvaard hebben als de waarheid.
Dan wordt de cultuur waar men in leeft vanuit hun religieuze subcultuur een levensgevaarlijke bedreiging die de fundamenten van hun bestaan en geloven lijken aan te tasten.
Indien u de vorige hoofdstukken van dit onderwerp en de andere opiniestukken van de schrijver op deze site hebt gelezen, zal het u niet verbazen, dat hij, als overtuigd christen, zo’n houding feitelijk niet kan onderschrijven.
Immers, Christus leert ons open te staan voor de waarheid, de feiten, ook wetenschappelijke feiten, zoals die zich voordoen in onze samenleving.
Hij trok zich niet terug in een subcultuur om de harde werkelijkheid van het Joodse leven onder het Romeinse juk te ontlopen, Hij sloot zijn ogen niet voor de Romeinse werkelijkheid, noch voor het terroristische verzet van de Zeloten, noch voor de inhoudelijkheid van de geestelijke en seculiere stromingen van de Farizeeërs, Sadduceeërs, Sameritanen of iemand als Flavius Josephus.
Christus was vrij van alle weerzin die er bestond om Hem heen.
” Deze groepen van mensen ontkomen niet aan het fenomeen van de schulpcultuur; ze trekken zich terug in hun schulp op hun spirituele eiland van het geloof als zij geconfronteerd worden met hen niet welgevallige kritiek, of met wetenschappelijk bewijs dat bepaalde zaken wellikcht ook anders zouden kunnen liggen “
Hij leerde ons als Zijn volgelingen om ook in die vrijheid van Hem te staan, zonder dogma’s, zonder veroordeling van anderen, om wat voor reden dan ook.
Hij leerde ons christenen om onszelf te zijn en als zodanig ook om onszelf te aanvaarden.
Met andere woorden, Hij leerde ons het belang van eigenwaarde en ook om dit te waarderen in ieder ander mens, ongeacht geloof, ras, sexuele oriëntatie en politieke overtuiging.
Nu, zoals al geschetst, christenen hanteren hun eigen subcultuur gedragen door credo’s, dogma’s en kerkelijke regeltjes.
Als je je in zo’n subcultuur niet aanpast, dan val je feitelijk buiten de boot, om uiteindelijk vroeg of laat geëxcommuniceerd te worden uit die betreffende subcultuur.
Nu bestaan er inmiddels oneindig veel religieuze subculturen met allemaal net iets andere leerstellingen of zogenaamde vrijheden, zoals:
- Bij de ene subcultuur mag je alleen als ingeschreven lid van die gemeenschap deelnemen aan het Heilig Avondmaal; bij de ander is dit niet noodzakelijk
- Bij de ene subcultuur is scheiden uit den boze en hertouwen al helemaal onmogelijk; bij de ander niet.
- Bij de ene subcultuur is klassieke muziek de muziekale voorkeur van God; bij de ander is ook ruimte voor populaire muziek en in sommige gevallen zelfs rock ’n roll.
- Bij de ene subcultuur is het roken een ernstige zonde; bij de ander wordt dit in de meeste gevallen oogluikend toegestaan.
- In de ene subcultuur is het met mate drinken van wijn niet toegestaan; bij de ander is het drinken van een borreltje ook geen probleem.
- Bij de ene subcultuur staat het gesproken woord centraal; bij de ander is meer ruimte voor een bepaalde muzikale beleving en expressie.
- Bij de ene subcultuur staat noodzakelijke verandering, vervolmaking van het innerlijk en het gedrag van de gelovige centraal; bij de ander wordt dit stellig afgewezen.
- Bij de ene subcultuur staat de volwassen doop van de gelovige centraal; bij de ander de doop van de pasgeborene.
- Bij de ene subcultuur staat de zondige mens centraal, verlossing moet je nog maar afwachten; bij de ander is iedereen die toetreedt tot die gemeenschap verlost, tenzij je tegen hun regels ingaat.
- Bij de ene subcultuur worden rigide regels voor sexuele omgang gehanteerd; bij de ander zijn homosexuelen welkom, als men dit maar niet praktiseert.
- Bij de ene subcultuur duldt men geen andere opvattingen; bij de ander wel, mits men deze maar niet uit tijdens het samenzijn.
Zo kan er opnieuw een hele waslijst aan verschillen gemaakt worden.
” Als je je in zo’n subcultuur niet aanpast, dan val je feitelijk buiten de boot, om uiteindelijk vroeg of laat geëxcommuniceerd te worden uit die betreffende subcultuur ”
Echter, wat blijft, is dat de gelovige in Christus nergens in geen één al dan niet kerkelijke subcultuur vrijkomt van dogma’s, leerstellingen over hoe zich te gedragen en vooral hoe en wat te geloven.
Ook al klinken hun predikingen, hun boodschappen van verandering, genezing voor de totale mens nog zo aantrekkelijk, uiteindeljk gaan de leerstellingen, de dogma’s de gelovige vormen en kneden naar de wensen van de leiding in alle denominaties.
Zelfs als mensen met name door de muzikale omlijsting bij samenkomsgten van die gemeenschap tot de overtuiging komen dat het zo’n blije en vrije gemeenschap is, dan slaat uiteindelijk de hamer van de dogma’s vele malen op de (spijker)kop van de christen, die dan muurvast komt te staan en niet meer buiten de box van die subcultuur kan of wil denken, voelen of handelen.
Vrijwel alles buiten zijn subcultuur wordt dan al snel als bedreigend ervaren.
Hierdoor wendt men de blik af van de wereld waarin men leeft.
Ziet men vele mooie kanten van het leven in de cultuur en de natuur niet meer zoals het kan zijn.
Feitelijk wordt de christen een kerkelijk juk opgelegd, waardoor hij of zij niet meer vrij is om zelfstandig te denken, te toetsen wat waar is en niet waar is, wat feiten zijn of hele of halve verzinsels.
Zelfs positieve kritiek uiten wordt dan al snel ongehoorzaamheid aan de leiding van de religieuze subcultuur en dus aan God zelf.
Dát is niet de vrijheid die Christus beloofd heeft.
Dát is niet de vrijheid die Hij ons heeft voorgeleefd.
De vrijheid van de Geest van Christus in de mens is geketend en vastgebonden aan de dogma’s en leerstellingen van de religieuze subcultuur.
Christus maakt echter waarlijk vrij.
De Geest van Christus wil dolgraag dat iedere gelovige die vrijheid innerlijk beleeft en daar ook vanuit handelt.
De Heilige Geest, de Geest van Christus, zoekt naar mensen die in staat zijn om Hem ruim baan te geven in zichzelf en daardoor een echte zegen voor de mensheid, hoe dan ook, wat dan ook, te worden.
Dan gaat er echt wat veranderen!
