CONSTRUCTIE/DESTRUCTIE
De betrekkelijke rust en vrede die wij momenteel in Europa ervaren, komt voort uit weldenkende mensen, die beseften dat oorlogen feitelijk in de kern van de zaak geen enkel doel dienen.
Machthebbers probeerden hun invloedsfeer uit te breiden, maar verloren even zo vaak die macht.
De Habsburgers, Napoleon, het Pruisische rijk, Hitler en de koning van Spanje, om er maar een paar te noemen, allen hebben door schade en door schande moeten ondervinden dat hun macht grenzen kent.
Vele miljoenen doden, gebroken levens en vernietigde eigendommen waren het resultaat van deze machtsdrift.
In samenwerking en samen denken zocht en vond men in Europa in de tweede helft van de twintigste eeuw een antwoord om dit zinloze bloedvergieten tegen te gaan.
Stap voor stap werd en wordt het chaotische en duistere verleden van Europa omgebogen naar een bepaalde samenhang, een zekere cosmos waar zo veel mogelijk mensen zich in kunnen vinden.
Armoede maakt langzaam maar zeker plaats voor meer welvaart voor alle mensen binnen Europa.
Daar waar in het verleden een dak boven je hoofd als basisbehoefte werd gezien, is dit nu uitgebreid met allerlei nieuwe kernproducten die tot de normale basiswaarden worden gerekend.
Naast een huis, voedsel en drinken, is de auto, de computer, vakanties enz. de nieuwe norm voor de inwoners van Europa geworden.
Je zou eigenlijk denken, dat vandaag de dag iedereen tevreden zou moeten zijn met alles wat na de Tweede Wereldoorlog is opgebouwd.
Dit alles, ondanks en dankzij, verschillende (politieke) ideeën en gedachten over hoe Europa het best er uit zou kunnen/moeten zien.
” Deze vergaande samenwerking in Europa, is een waar huzarenstukje en nog nooit eerder vertoond in de geschiedenis van Europa “
Dat is een verdienste van vele mensen, politieke stromingen en religieuze invloeden.
We leven dan ook nu in een niet eerder voorgekomen periode zonder oorlogen en een ongekende welvaart, mogelijk geworden voor iedereen.
Deze welliswaar kunstmatige constructie van vergaande samenwerking in Europa, met Brussel als hoofdstad, is een waar huzarenstukje en nog nooit eerder vertoond in de geschiedenis van Europa.
Zelfs het Romeinse Rijk kende niet zo’n vrede, ze waren voortdurend bezig om brandhaarden van verzet op te ruimen.
De enige schandvlek binnen het vreedzaam levende Europa van na de Tweede Wereldoorlog was de Balkan oorlog in de jaren negentig.
Een oorlog die nog eens onderstreepte dat samenwerking, samen de weg zoeken naar betere oplossingen dan oorlog voeren met elkaar, een must is om welvaart en vrede te creeëren.
Na de Balkan oorlog zoeken gelukkig ook deze landen naar een passende constructie om dit te bereiken.
Al deze landen zoeken dan ook naar aansluiting bij de constructie van het gebouw van de Unie.
Een aantal van hen zijn inmiddels dan ook al verbonden met de normen en waarden van het nieuwe Europa.
Andere balkanlanden staan nog te trappelen in de wachtkamer om lidmaat te worden van dit Europese verband.
Ook door het besef dat doorgedrongen is, dat intense samenwerking niet alleen leidt tot blijvende vrede, maar ook economische voortgang betekent voor hun burgers.
Ze willen dan ook maar al te graag uit hun chaos stappen, om constructief mee te werken aan dit elan van Europa.
Uiteraard gaat niets zonder slag of stoot. Bij een flink aantal landen van de eerste orde van de Europese Unie zijn politieke partijen te vinden, die terug verlangen naar de gesloten grenzen, een afscherming van hun land naar de omliggende landen.
” Extreem populistische partijen spelen in op de angst van het volk, dat zich bedreigd voelt door alles en iedereen die anders is, denkt en handelt, alsmede door terroristische dreigingen en ecomische aantasting “
En niet alleen bij de oude garde van landen is dit te constateren. Ook de recent aangesloten partijen, zoals Polen, Hongarije en Tjechië, zien dezelfde werking in hun landen.
Het extreem populistische denken en handelen van eigen volk eerst, ligt hier aan ten grondslag, maar ook de hang naar de veilige dictatuur van het voormalige communisme, is Polen en bijvoorbeeld Hongarije niet vreemd.
Dit soort extreem populistische partijen spelen in op de angst van het volk, dat zich bedreigd voelt door alles en iedereen die anders is, denkt en handelt, alsmede door terroristische dreigingen en ecomische aantasting.
Ze willen veelal wel de voordelen van de Europese Unie, maar verder bepalen ze alles zelf wel, inclusief het aan banden leggen van de vrije pers, het onderdrukken van de vrije meningsuiting van burgers, het verbieden van protesten enz..
In sommige van die Europese landen gaat men zelfs zover, gesteund door veelal een grote groep onwetende burgers, dat de driedeling van de staat, te weten de rechterlijke, uitvoerende en wetgevende macht, op moet gaan in één macht. Ook wel dictatuur genoemd.
Overigens zij opgemerkt dat het frappant is, dat al deze extreme populistische partijen niet alleen contact zoeken met Rusland (lees Putin), maar ook gesteund worden door datzelfde Rusland in hun activiteiten om de Europese Unie te ondermijnen.
Bovengenoemd denken en handelen is niet alleen destructief, afbrekend van alles wat waarde heeft en goed doet aan alle mensen binnen de Unie.
Deze vorm van destructie van Europees denken en handelen, is dan ook een waarborg voor nieuwe gewapende conflicten in Europa.
Dit alles nog los van het feit, dat de democratie en het democratische proces in die landen volledig wordt vernietigd.
Het pro- en contra denken en uiten, om te komen tot de best mogelijke oplossingen, wordt omgebogen naar een sterk anti-denken en -handelen; anti-Europa, anti-moslims, anti-bijdrage aan de behoefte van armere lidstaten, anti-immigratie, anti-hulp aan behoeftige landen.
Eigen volk, eigen land eerst en liefst helemaal op onszelf.
Dit soort superieure denken heeft geleid tot de Tweede Wereldoorlog.
Dit afschermen van alles en iedereen die anders is, denkt, voelt en handelt, komt tot uitdrukking in het etiketteren van individuele mensen en groeperingen in zijn algemeenheid.
Dit soort extreem rechts denken is per definitie uiterst destructief.
” Populisten hebben één doel voor ogen, het verfoeilijke samenwerken en zoveel mogelijk in elkaar opgaande Europa, afbreken en vernietigen “
Constructief mee willen denken en werken aan een betere toekomst voor alle Europeanen en zij die in die lidstaten wonen, is bij dit soort populisten dan ook totaal afwezig.
Ze hebben één doel voor ogen, het verfoeilijke samenwerken en zoveel mogelijk in elkaar opgaande Europa, afbreken en vernietigen.
Dan kunnen zij hun eigen heilstaat opbouwen binnen de landsgrenzen van hun eigen heimat.
Uiteraard alleen wel hun ideeën, als enige gezaghebbende in die landen.
Extreem populisme en extreem rechts is dan ook verre van democratisch.
Neem bijvoorbeeld Wilders, die het alleen voor het zeggen heeft in zijn partij, ondergebracht in een stichting.
Kijk bij Trump, die alleen wil beslissen, geen inspraak, laat staan tegenspraak duldt.
Hij alleen is de ultieme factor die bepaalt, als het aan hem zou liggen.
Daarom hebben figuren als Wilders en Trump, maar ook Le Pen en anderen, een hekel aan de rechterlijke macht en willen ook zij het liefst die driedeling in het land opheffen.
Absolute macht is wat deze extreme populisten nastreven.
Constructie of destructie binnen Europa is ook de keus die ieder christen voor zichzelf moet maken.
Een christen streeft het goede na, als het goed is.
De apostelen waren als het ware de eerste globetrotters, burgers van een grote en wijde wereld, waar eigen volk eerst geen rol meer speelde.
Waar is de Geest van Christus te vinden in de keuze die christenen maken in voor of tegen Europa?
Welke (politieke of economische) goeroes van het Westen of het Oosten spelen een rol in het denken en handelen van de hedendaagse christenen?
Worden christenen bepaald door het dogmatisch en wettisch denken van hun kerkelijke groepering of niet?
Is het constructief of destructief voor de christen die zich laat leiden door het aantal kinderen dat wenselijk wordt geacht vanuit de leiding van zijn kerk?
Is het constructief of destructief als een christen zich laat bepalen, wanneer men wel of niet TV kijkt of gaat werken?
Door wie laat de christen zich knechten, door wie of wat wordt hij bepaald in zijn denken of handelen met betrekking tot de integratie van Europa of bijvoorbeeld het opnemen van vluchtelingen?
