DE VERENIGDE STATEN VAN EUROPA
Anno 2018 terugkijkend op het Europa van na de Tweede Wereldoorlog, kunnen we met redelijke objectiviteit vaststellen, dat de aangesloten landen die de Europese Unie vormen, het goed doen.
Uiteraard is er helaas nog steeds een veel te hoge mate van ongelijkheid en blijft er dus nog genoeg werk aan de winkel.
Dankzij de Europese Unie zijn we al vele decennia vrij van oorlogen en binnenlandse gewapende conflicten.
Dankzij de Europese Unie is er een economische samenwerking en uitwisseling, die veel vruchten heeft afgeworpen.
Dankzij de Europese Unie hebben wij open grenzen, waardoor het voor iedere Europeaan gemakkelijk is om te reizen en te handelen, zonder overbodige controles en papieren romslomp.
Dankzij de Europese Unie is het voor iedereen van de aangesloten landen mogelijk om waar dan ook in Europa te leven, te werken en te handelen.
Dankzij de Europese Unie is er een Eurozone, die het voor de daarbij aangesloten landen heel gemakkelijk maakt om zaken te doen en te betalen zonder valutaverlies.
Dankzij de Europese Unie is er ook Europese regelgeving en rechtspraak mogelijk, die voor iedereen geldt.
Dankzij de Europese Unie is er een toenemende hoge mate van bescherming van burgers en bedrijven.
Zo kunnen wij een nog veel langere lijst maken van verworvenheden door de Europese Unie.
” Dankzij de Europese Unie is het voor iedereen van de aangesloten landen mogelijk om waar dan ook in Europa te leven, te werken en te handelen “
Natuurlijk is niets perfect en is de Europese Unie zeker geen heilstaat te noemen, voorzover we die als mensen al zouden willen creëren.
Ondanks de helaas nog steeds grote verschillen tussen de diverse aangesloten landen, kan men ook zeggen dat het toch wel heerlijk toeven is binnen de grenzen van de Europese Unie.
Zeker als je dit vergelijkt met de Verenigde Staten van Amerika met een veel grotere mate van ongelijkheid, discriminatie, uitbuiting van werknemers en geweldadige onlusten in allerlei soorten en maten, inclusief terrorisme en andersoortige aanslagen.
In Europa doen we het zo slecht nog niet, ook al is er nog genoeg om aan te werken, zoals op het gebied van veiligheid en immigratie.
Naar het denkbeeld van de schrijver van dit opiniestuk, is daarom de gedachte van een minder Europa, minder integratie van de aangesloten landen in de Europese Unie, een niet ondenkbeeldige splijtzwam, die meer ellende dan goeds gaat brengen.
Beter is het om met elkaar te streven naar meer Europa voor alle aangesloten landen, op alle gebieden waar dit meer dan wenselijk is, om de vrede te handhaven, welvaart voor iedereeen te bevorderen, gelijkheid van rechten en plichten te bewerkstelligen en solidariteit onderling te waarborgen.
Dit kan, als de neuzen uiteindelijk in dezelfde richting gaan wijzen, op het gebied van defensie, buitenlandse betrekkingen, de economie, de zorg, het onderwijs, sociale zaken, veiligheid, ontwikkelingswerk enz..
Deze gedachte van een meer, in plaats van een minder Europa, is niet uniek en zal helaas bij echte stapsgewijze invoering op veel verzet stuiten.
” Degenen die Europa een warm hart toedragen, dienen in onverminderde vaart vooruit te gaan op het pad van meer Europese Unie voor allen “
Met name van de links en rechts extreem populisten in de aangesloten landen, maar ook van die aangesloten landen die meer hangen naar de verheerlijking van het Sovjet-tijdperk met de daarbij behorende vorm van dictatuur.
Landen als Polen, Hongarije, Tsjechië, Slowakije en in mindere mate Roemenië en Bulgarije, zijn hier zeer bevattelijk voor.
Toch dienen we onze oren niet te laten hangen naar deze invloeden.
Sterker nog, degenen die Europa een warm hart toedragen, dienen in onverminderde vaart vooruit te gaan op het pad van meer Europese Unie voor allen.
Een waarborg voor vrede, veiligheid en welvaart ligt daarin besloten.
O ja, dat kost geld, veel geld. Maar zonder totale integratie van de aangesloten landen, is Europa niet sterk genoeg voor de (nabije) toekomst.
Dan blijft Europa een pasgeboren, nauwelijks levensvatbaar kindje, dat allerlei gebreken heeft.
En natuurlijk zullen er vele mensen zijn die zich hierdoor bedreigd voelen.
Onderbuikgevoelens zullen dan zeker bespeeld gaan worden, door alle soorten van populisten en anderen in de aangesloten landen.
Ongetwijfeld zal er door die populisten en anderen een beroep gedaan worden op de eigen identiteit, de nationalistische gevoelens, het behoud van de eigen cultuur, normen en waarden, enz..
Ook zal het verhaal dat ieder land het beste voor zijn eigen volk en belangen kan zorgen, met kracht de kop op steken.
Daar hebben ze andere landen niet voor nodig.
Terug naar het oude, veilige en vooral overzichtlijke van toen!
Men vergeet dan gemakshalve, dat het “toen” niet, helemaal niet, zo veilig was en zeker niet overzichtelijk.
De burger had toen niet de macht en invloed die het nu wel heeft.
Eigen volk, eigen land eerst, is niet alleen in deze globale wereld achterhaald, maar tevens letterlijk levensgevaarlijk.
Bovendien zal juist een gekozen president van Europa, met de nodige gekozen gevulde portefeuille ministers, juist een waarborg zijn voor vrede, meer welvaart, meer integratie en beter behoud van de nationale identiteiten, culturen, normen en waarden.
De dan ontstane Verenigde Staten van Europa kunnen eveneens hun eigen nationale parlementen, inclusief wetgevende, rechterlijke en uitvoerende macht handhaven, inclusief de nodige instituties voor integratie en cultuur, zoals koningshuizen enz..
” Openstaan voor de ander, de grenzen letterlijk en figuurlijk verleggen op een goede manier, is het uitvoeren van christelijk rentmeesterschap in optima forma, inclusief het samen delen, het samen optrekken in een eenheid in verscheidenheid “
Om bovenstaande gedachten om te zetten in een daadwerkelijke beweging in die richting, is het van groot belang dat de inwoners van de aangesloten landen in de Europese Unie meer en meer gaan beseffen, dat we elkaar heel erg hard nodig hebben, dat we niet alleen maar leven voor onszelf en onze belangen.
De christenen en zij, die het christelijke gedachtengoed in meer of mindere mate onderschrijven, kunnen een belangrijke katalysator hierbij zijn.
Het bevorderen van meer eenheid, is een belangrijke christelijke deugd, te beginnen bij de christenen onderling.
Denk daarbij dat het ontstaan van de Canon, in het leven geroepen in de vierde eeuw, ook het begin is van zichtbare verdeeldheid en uiteindelijk onderling bloedvergieten.
De geletterde geleerden van de toen bovengrondse kerk, hebben in hun wijsheid, brieven en geschriften heilig en geïnspireerd verklaard, waardoor de christenen tot op de dag van vandaag met de gelovige gebakken peren zitten.
De wet van de kerk werd in toenemende mate de bepalende factor en niet de weg van Christus zelf.
De Geest van Christus werd gevangen genomen en gekooid in geboden en verboden.
Dat is de fundamentele fout van de volgelingen van Christus!
Christus liet ons zien, dat er bij Hem geen onderscheid des persoons is.
Sameritanen, Joden, Zeloten, Romeinen, Saducceërs, Farizeeërs of wie dan ook, allen waren voor Hem mensen, die Hij, waar ze dan ook in de toenmalige wereld vandaan kwamen, gelijkwaardig behandelde, inclusief waar ze al dan niet voor stonden en wat ze geloofden.
Openstaan voor de ander, de grenzen letterlijk en figuurlijk verleggen op een goede manier, is het uitvoeren van christelijk rentmeesterschap in optima forma, inclusief het samen delen, het samen optrekken in een eenheid in verscheidenheid.
United we stand, divided we fall.
De Geest van Christus maakt ons vrij en verlost mensen ook van nationalistische en culturele blindheid.
Christus als eerste echte wereldburger.
Vier de teugels en geef Hem de ruimte.
Een goed voorbeeld dus om te volgen.
Christenen als Europeanen is dan een goede start!
